. مهدکودک دی پی اس . همکاران خوسلا .

از طراحان خواسته بودند تا طرحی برای دبستان زنجیره‌ای معروف شمال هند، به نام مدرسۀ همگانی دهلی، ارائه کنند. از آن‌جا که مدل می‌بایست قابلیت تکرار در مدرسه‌های متعدد جنوب هند را داشته باشد، از طراحان خواسته بودند بنایی مؤثر و کم‌هزینه و ساده خلق کنند که توانایی تطبیق آسان با شرایط سایت‌های مختلف و برنامه‌هایی با تفاوت اندک را داشته باشد. پلان جامع در دست تهیه شامل یک مهدکودک و مدرسه‌های کودکان و نوجوانان با ظرفیت ۴۰۰۰ دانش‌آموز بود. مهدکودک موجود ۲۵ کلاس داشت هرکدام با ظرفیت ۴۰ نوآموز و در مجموع ۱۰۰۰ نوآموز. اولین چالش طراحان اتمام طراحی و ساخت بلوک مهدکودک ۳۲۵۰ متر‌مربعی در ۶ ماه با صرف هزینۀ ۱۳۰۰۰ روپیه در هر مترمربع (۲۱۵ دلار در هر مترمربع) بود. کارایی ساخت و طراحی سریع یک ساختمان باید با آنچه به آن معتقد بودند در تعادل قرار می‌گرفت که حاصل آن خلق محیطی گرم و خوشامدگو و پر از بازی برای کودکان و مملو از نور طبیعی بود. برای دستیابی به این هدف یک سیستم مدولار طراحی شد که به‌منزلۀ بلوک‌های ساختمانی قابل استفاده بود. مدول پایه یک کلاس ۶۵ متر‌مربعی (۶ در ۱۰ متر) بود که قابلیت تکرار افقی و عمودی بر روی هم را داشت. کلاس‌ها در هر طرف، در کنار راهرویی یک‌طرفه به پهنای ۲.۵ متر قرار گرفته است که سمت دیگر آن حیاط مرکزی باز به سوی آسمان، است. تکرار ساختار بتنی آشکار، به علت راحتی، آن چیزی است که به طراحی تحمیل شد و طراحان به آن لایه‌های انعطاف‌پذیر افزودند. دیوار فلزی مواجی به دو طرف راهروها اضافه شد که دو هدف را دنبال می‌کرد: افزایش سرعت ساخت و دوام در مقابل فرسایش و گسیختگی، که راهروها معمولاً به علت تردد بالا با آن دست‌به‌گریبان‌اند. ورق‌های مواج هم‌چنین فرصت استفاده از رنگ‌های برگرفته از معماری بومی و محلی را در اختیار طراحان قرار می‌داد. مرجع بومی و زمینه‌گرای دیگر در این طرح «جالی‌های سفالی»‌ است که بخش‌هایی از ساختمان را پوشانده است. این بخش‌ها شامل دو جبهه از هر کلاس می‌شود تا تهویۀ مناسب شمال ‏شرق, جنوب ‏غرب را تسهیل کند. جالی، نور خورشید را، به خصوص در جبهۀ غربی ساختمان که عموماً فضاهای استراحت است، می‌شکند. جالی‌ سفالی صفحه‌هایی سنتی برای تهویه و سایه‌انداز در معماری هند است. با جهت‌های مختلفِ تابش خورشید در معماری بنا بازی شده است، هم به وسیلۀ پرگولاهای افقی و عمودی و هم ترکیبی از دو الگو یا نقش مختلف جالی‌ها در فضای خارجی که نقوش جذابی در ساعات مختلف روز بر بدنۀ ساختمان می‌سازد. حیاط خطی مرکزی باز به آسمان، تمام طول ساختمان را در‌می‌نوردد. حیاط روح مدرسه است و آموزش در فضای آزاد را تسهیل می‌کند. اقلیم بنگلور این اجازه را می‌دهد که بحث‌هایی در فضای آزاد راهروها و حیاط‌ها صورت پذیرد. از آن‌جا که تهویۀ مطبوع مدرسه بسیار مورد ‌توجه است، از طریق به‌کارگیری مناسب نور طبیعی روز، رویکردی کارا و به‌صرفه برای مصرف انرژی اتخاذ شد تا بار برق مصرفی در طول روز را به‌حداقل برساند. آرزوی معماران و طراحان این است که این الگوی ساده و کارا قابل تکرار در مدارس سایر مناطق باشد.