. رستوران اِل کامیون . گروه معماری یونا + زامورا و فرناندومسکرا .

در اتوبان پان امریکن، ۱۹ کیلومتری جنوب لیما، یک توقفگاه اجباری برای رانندگان کامیون، شامل پمپ گازوئیل، فضاهای استراحتگاهی و خدمات غذا وجود دارد. رستوران اِل کامیون، در گوشه‌ای از این استراحتگاه ــ در کُنجی که قابلیت پارک ماشین وجود ندارد ــ و در فضایی به ابعاد ۲۲ در ۱۰ متر مکان‌یابی شده است. منظری که «اِل کامیون» را احاطه کرده حرکت مداوم کامیون‌ها در اطراف است، منظری که مرتب در حال نو شدن است. رستوران در بین کامیون‌ها محصور شده است، از این رو، پروژه به دنبال خلق یک «فضای داخلی» است تا یک حیاط خلوت برای استراحت رانندگانی که ساعت‌های متمادی در جاده بوده‌اند فراهم کند. طرح پیشنهادی یک حجم اصلی با ابعاد ۲۰ در ۵/۲ متر است که به ارتفاع ۶ متر بالا آمده است، این حجم قرار است ضمن ایجاد دیالوگی رسمی با عناصر محیطی اطرافش، صمیمیت مورد نظر را نیز تأمین کند. در محوطۀ پارکینگ، کانتینری بزرگ اما سبک از میان کامیون‌های دیگر ظاهر شده است. همین عنصر اصلی است که تصویر کلی «اِل کامیون» را پیکربندی می‌کند: یک مکعب حصیری که خود را بالاتر از سیاهی دیگر کامیون‏‌ها کشیده و از اتوبان قابل رؤیت است. فضای داخلی مجموعه از طریق تسلسلی از حجم‌های محصور کوچک‌تر که حول فضاهای خالی پراکنده‌اند سازمان یافته‌اند؛ سرویس‌های بهداشتی، پاسیوها، ناهارخوری سرپوشیده و آشپزخانه. مصالح، عامل تمایز دو سیستم است؛ سیستمی از مصالح بنایی به رنگ سفید برای حجم‌های کوچک‌تر و سیستمی ساخته‌شده از ساقه‌های نیشکر برای حجم کانتینر. مکعبِ کانتینر 6 متر ارتفاع دارد؛ یعنی بیش‌ترین طولی که ساقه‌های نیشکر در آن طول می‌توانند استفاده شوند و سازۀ رواق‌ها با محکم‌کردن ساقه‌های نیشکر در پایه‌ها و نگاه‌دارنده‌های فلزی در فضای داخلی و سقف برپا شده است. تمام این مهاربندی، مانند سازۀ یک میز در مقطع بالای حجم حل شده است. اتصالات بین ساقه‌های نیشکر، ستون‌ها، تیرها و بادبندها با پیچ و بَست ساخته شده‌اند و، علاوه بر این‌، مقاومت گره‌ها با تزریق بتن به ساقه‌های نیشکر تضمین شده است. بعد از آرماتورهای سازه‌ای، با نیشکرهای کم‌عرض‌تر راهنماهایی برای حصیربافی حجم کانتینر جاگذاری شده‌اند. تغییر مکان متناوب افقی در حصیربافی، شبکه‌ای ایجاد کرده که امکان می‌دهد هم از فضای داخلی و هم از محوطه، دیدی به سمت سالن ناهارخوری باز شود.