با توجه به شواهد تاریخی مربوط به امریکای مرکزی، خیابان آونیدا چاپولتپک (Avenida Chapultepec) واقع در مکزیکو سیتی یکی از مهمترین و تاریخیترین فضاهای شهری مربوط به آن منطقه است. مسیری آرام و تاریخی که در گذشته کانال‌های آب شهری نیز از آن عبور میکردند، در حال حاضر تبدیل به یکی از شلوغترین و پرترافیکترین خیابانهای مکزیک شده که آسیبهای جبران‌ناپذیری را به پیکر بافت تاریخی شهر تحمیل میکند.
بنابراین، با توجه به وضعیت نابهسامان موجود، مسئولان شهری با تشکیل کارگروههای معماری و شهرسازی و برگزاری جلسات نقد و بررسی متعدد، مسئولیت بازنگری در طرح و عملکرد این خیابان را به گروه معماری FR-EE / Fernando Romero Enterprise، گروه معماری FRENTE، و گروه معماری و شهرسازی RVDG واگذار کردند. بر اساس طراحیهای صورت‌گرفته، تیم معماری و شهرسازی سعی دارند تا به ایجاد فضای پیاده‌رو در مرکز خیابان و همچنین تغییر وضعیت مسیر خودروها از یک خیابان پرترافیکِ تک‌عملکردی به یک مجموعه کارآمد با دسترسیهای چندعملکردی به نتیجهای مطلوب برسند: ایجاد تفرجگاهی چند طبقه به همراه مراکز خرید همراه با برنامههای فرهنگی. گفتنی است که طبق محاسبات صورت‌گرفته، تمامی انرژی مورد نیاز مجموعه از طریق منابع تجدیدپذیر تأمین میشود.
مسیر فرهنگی چاپولتپک (CCC: Chapultepec Cultural Corridor) عنوان طرحی پیشنهادی است که سعی دارد خیابان آونیدا چاپولتپک را از مسیری صرفاً جهت عبور خودروهای شخصی به مسیری برای عبور عابران پیاده و وسایل حملونقل عمومی تبدیل کند. از نظر موقعیت شهری مسیر عنوان‌شده یکی از مهمترین پلهای ارتباطی بین مرکز شهر و پارک چاپولتپک (Chapultepec park) است و همواره این واقعیت را که فضای سبز تا چه اندازه میتواند در کیفیت زندگی شهری تأثیر مثبت داشته باشد، به شهروندان مکزیکی گوشزد میکند. مسیر فرهنگی چاپولتپک (CCC)، همان‌طور که عنوان شد، از پارک چاپولتپک آغاز و به منطقه گلوریتا (Glorieta de los Insurgentes) ختم میشود. در این مسیر ۱/۳ کیلومتری، فضاهای شهری با رویکردی مدرنتر اما همراه شکوه تاریخی، دوباره ایجاد میشوند، به گونهای که خطوط اتوبوسرانی مجدداً فعال شده و به همراه مسیر خودروهای شخصی به کنارههای خیابان انتقال مییابند تا مسیر پیاده‌رو در مرکز بتواند به عرض حداکثر ۵۷ متری دست پیدا کند. همان‌طور که در تصاویر دیده میشود، این پروژه در اکثر نقاط دارای دو کد ارتفاعی بوده که اصلیترین مسیر تفریحی است که پیاده‌رو در مرکز آن و همسطح با خیابان کنونی است و تمامی خطوط مربوط به اسکیت، دوچرخه، کالسکه کودک و صندلی چرخدار به‌همراه سیستمهای خدماتی، هر کدام در طول مسیر در نظر گرفته شده است.
از طرفی با برنامهریزیهای دقیق شهری، مسیر اصلی پیاده و دسترسیهای پیاده از کنارهها به مرکز و بالعکس به‌نحوی محاسبه و طراحی شده‌اند که از هرگونه تصادف و اخلال در مسیر سوارهرو جلوگیری شود. در سطح بالاتر، که با خیابان همکف اختلاف ارتفاع دارد، محلی صرفاً جهت دسترسی عابران پیاده و خردهفروشیها در نظر گرفته شده که کیفیت فضایی آن نیز با محوطهسازی سبز به همراه پوشش گیاهی تأمین میشود که به‌صورت هوشمندانهای جهت تأمین درختان و درختچههای گونههای بومی متمرکز شده است. تأثیر مثبت این نوع رویکرد طراحی و استفاده از فضای سبز، در دو حوزه چشمگیر است: اولاً ایجاد سایه برای افراد پیاده، ثانیاً کاهش تأثیرات منفی پدیده جزیره گرمایی؛ urban heat island پدیدهای که برای اولین بار در سال ۱۸۱۰ میلادی توسط لوک هووارد (Luke Howard) عنوان گردید که به میزان حرارت تولیدشده در هسته ابَرشهرها بهدلیل فعالیت شهروندان و تأثیرات منفی آن اشاره میکند.
در این زون، طراحی آب مصرفی جهت آبیاری فضاهای سبز و مصارف بهداشتی از طریق باران تأمین و کلیه نیازها به الکتریسیته نیز به کمک تکنولوژی صفحات خورشیدی رفع میشود. پس با توجه به نکات عنوان‌شده میتوان نتیجه گرفت که یکی از اصلیترین مسائل مطرح‌شده توسط طراحان توجه به طراحی با ملاحظات زیستمحیطی است. این پروژه آشکارا به دنبال بازیابی ماهیت تاریخی فضاهای شهری و همچنین افزایش کیفیت زندگی شهروندان است، به‌طوری که میتوان از آن به‌عنوان نمونهای موفق جهت ایجاد انگیزهای افزون در دیگر کشورها جهت بازبینی در عملکرد فضاهای شهری خود اشاره کرد. با توجه به وضعیت موجود خیابان آونیدا چاپولتپک، طرفین مسیر بهدلیل حجم بالای ترافیکی عملاً ارتباط فیزیکی و بصری خود را از دست داده و مسیر موجود تبدیل به دیواری انتزاعی شده است. اما در طراحیهای صورت‌گرفته این‌گونه مسائل نیز با نگاهی باریکبینانه بازبینی شده‌اند و عملکردهای چندگانه خیابان را به محلی برای تعامل جویی و ایجاد ارتباطی فعال بین طرفین تبدیل میکند و قطعاً تعهد زیستمحیطی نیز باعث حفاظت از تمامی گونههای گیاهی و بازتولید گونههای جدید در این مسیر فرهنگی شده و جذابیت و بازده آن را افزایش میدهد. تقسیمبندیهای عرضی پروژه بهگونهای است که برای هر منطقه شهری، با توجه به نیازهای خود، مراکز فرهنگی متنوع و متفاوتی تدارک دیده شده و جهت ایجاد این اختلاف موضوعی، از رنگ به صورت هوشمندانه استفاده شده است: استفاده از یک رنگ پرکاربرد در هر منطقه در طول مسیر در مبلمان شهری و تابلوهای راهنما.
بازنگریهای صورت‌گرفته ماهیت تاریخی خیابان چاپولتپک را دوباره بازآفرینی کرده است و با ایجاد مسیرهای سواره خلوتتر، از عمق آسیب به ساختمانهای تاریخی کم خواهد شد. بهگونهای که ضمن یادآوری امپراتوری باشکوه آزتک، مسیرهای مناسب و مدرنی را جهت رفتوآمد با آخرین ابداعات مهندسی در زمینه خودروها و قطارهای برقی در اختیار عموم قرار میدهد.
