برندۀ فستیوال جهانی معماری، ۲۰۱۴
دورۀ ساخت: ۱۳۸۶ – ۱۳۸۹
طراحی: فرشاد مهدی‌زاده، رها اشرفی
سایر همکاران: ماندانا تنباکوئی، محمدرضا حورجندی، سارا رحیمی، سیاوش ساجد، عالیه نادری، علیرضا شجاع‌خانی، شیلا ضیائی
موقعیت: اصفهان، ایران
پروژۀ پیش رو مسابقۀ طراحی نمای ساختمان مرکز تجاری در مجتمع تجاری شهر رؤیاها در اصفهان است. این اسکلت بتنی در بستر خود در مجاورت سه کاربری مهم است که شخصیت‌های متفاوتی به این سه جبهۀ مجموعه خواهند داد. شخصیت بازی و سرگرمی در مجاورت شهربازی، شخصیت تبلیغاتی در مجاورت ورودی و بزرگراه، شخصیت تشریفاتی در مجاورت هتل‌ها. طراحی نما در وهله اول، از نظر طراحان راهبردی غلط تلقی می‌شود؛ چراکه شروع پروژه با پیشفرض طراحی نما برای مجموعه‌ای تجاری، که اصولاً پروژه‌ای درونگراست، باعث ایجاد مرز و قطع‌شدن ارتباط درون و بیرون پروژه می‌شود و کلاً راهبرد مناسبی برای پاسخ به مسائل درون پروژه نیست. از طرفی به خاطر مجاورت پروژه با شهربازی، درگیری مجموعۀ تجاری با بستر خود (شهر رؤیاها)، هدف اصلی طراحی قرار گرفت؛ چراکه این ارتباط می‌تواند ارزش افزودۀ دو‌طرفه به همراه داشته باشد. بنابراین فضای پارکینگ بین شهربازی و مجموعۀ تجاری حذف شده و به‌جای آن پلازا قرار می‌گیرد. ایدۀ اصلی طراحی این مجموعه با تمرکز بر روی سازۀ موجود و بهره‌گیری از پتانسیل‌های آن جهت پاسخگویی به نیازها و برنامۀ عملکردى مجموعۀ جدید است. بنابراین طراحی با توجه به سلول بنیادی سازۀ موجـود (مدول ۶ در ۶) شروع می‌شود و سـازۀ موجود به مجـموعه‌ای از مـدول‌های جعبـه‌ای تبدیل شده که بر اساس برنامۀ عملکردی و نیازهـای مجموعه رشد کرده است. رشد و تکثیر فرکتالی مدول‌های جعبه‌ای فضای داخل و خارج را نظام‌دهی کرده و باعث به‌وجود‌آمدن تراس‌ها و سطوح افقی شده است که از طرفی پلازا را به بام مجموعه متصل می‌کند و از طرفی دیگر باعث درهم آمیختگی درون و بیرون مجموعه شده است. آمیزش درون و بیرون باعث حرکت بهتر مردم و فعال‌شدن تمامی سطوح تجاری در مجموعه خواهد شد. پلازای بیرونی، که به‌نوعی در‌بر‌دارنده بخش سرگرمی است، به‌مثابه یک فضای بینابین عمل می‌کند که شامل مجموعه‌ای از کافه‌ها، رستوران‌ها، گالری‌ها، فضاها و تراس‌های باز و بسته است که به‌نوعی زندگی بر روی نما (نمای قابل سکونت) را امکان‌پذیر می‌سازد.
