در سال ۲۰۰۲ م اسرائیل ساخت دیواری به طول ۷۰۹ کیلومتر و بلندی ۹ متر را در فلسطین آغاز کرد. این دیوار همچون دیوار برلین برای جدایی دو ملت نبود بلکه آشکارا دیواری برای سرکوب و خشونت بود که سرزمین‌های کرانه باختری را تکه‌تکه می‌کرد. مردم را از کشتزارهایشان، منابع آبی‌شان و از همدیگر جدا می‌کرد. به این ترتیب در اینجا برای اعمال خشونت از راهکارهای معمارانه بهره گرفته شده است؛ اما این تنها یکی از راهکارهای مدیریت شهری است که اسرائیل برای سرکوب فلسطین گرفته شده است. اسرائیل برای آنکه فلسطینیان سرزمینی که از آن هویت می‌گیرند را فراموش کنند، بر قطع کردن هرچه بیشتر پیوندهای آنها با شهرشان تمرکز کرده است. مایکل سورکین در کتاب «در برابر دیوار» سیاست‌های اشغال‌گرانه اسرائیل را در حوزه مدیریت شهری و معماری شرح می‌دهد. در این مقاله بخش‌هایی از این کتاب آورده شده است. ...
ادامه 
